تقدیری به بلندای آسمان

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی،۲۱ ماه مبارک رمضان سال ۱۳۴۲ وقتی عطر خوش  مناجات در کوچه های فریدون کنار پیچیده بود.  سید حسین در خانه ای کوچک اما پرنور چشم به روی  دنیا باز کرد. او روزهای خوش کودکی اش در آغوش پر  مهر مادر بزرگ در روستای کله بست از توابع بابلسر  گذراند و همان جا بود که بدر ایمان در دلش جوانه زد  و او را عاشق تلاوت قرآن و نماز و مسجد کرد.  

پیوستن به ارتش بیست میلیونی  
نوجوانی اش مصادف شد با اوج مبارزات انقلابی  سید حسین با شرکت در مسجد شنیدن سخنان  امام ره شهید بهشتی و آیت الله دستغیب و مطالعه کتب مذهبی خیلی زود راه خود را پیدا کرد. با پیروزی  انقلاب خون تازه ای در رگهایش دوید و دلش می خواست قدمی در این راه بردارد برای همین زمانی  که فرمان تشکیل ارتش ۲۰ میلیونی از سوی امام ره صادر شد، جزو اولین نفرات خودش را مسجد رساند. و در بسیج ثبت نام کرد. مدت زمان زیادی نگذشته بود.که به واسطه تعهد و شجاعتش مسئولیت حفاظت از  آیت الله روحانی امام جمعه بابل و نماینده ولی فقیه در  استان مازندران را به صورت بسیجی به عهده گرفت.  

ارثیه خانوادگی  
این روحیه بسیجی و جهادی میراث خانوادگی سید حسین بود. زمانی که آتش جنگ شعله ور شد.  
برادرش سید علی همچون هزاران جوان عاشق دیگر  بر حسب وظیفه شرعی و میهنی خودشان را به جبهه  رساند و درعملیات مختلفی شرکت کرد تا اینکه  نهایتا در سال ۱۳۶۲ هنگامه عملیات والفجر ۴ همای  سعادت بر شانه اش نشست و درب آسمان به رویش  گشوده شد.  

تلاش در راه نشر فرهنگ اصیل اسلامی  
سيد حسين بعد از شهادت برادر به فریدون کنار  برگشت تا جای خالی او را پر کند اما بر اساس دین و  وظیفه ای که بر دوشش احساس میکرد فعالیت های  انقلابی و جهادی خود را هم ادامه داد. در همان سال  به عضویت ستاد برگزاری نماز جمعه فریدون کنار درآمد  و مسئولیت دفتر این ستاد را به عهده گرفت. از طرف  دیگر به دعوت امام جمعه محترم و مسئول وقت سازمان تبلیغات اسلامی فریدون کنار به این سازمان  پیوست و مشغول فعالیت شد. سید حسین از هیچ  کاری در راه نشر فرهنگ اصیل اسلامی دریغ نداشت. و یک نیروی کیفی برای سازمان تبلیغات به شمار  می آمد.  

سفر بی بازگشت  
سید حسین فعالیتهای خود را دنبال میکرد اما  دلش جای دیگری بود سال ۱۳۶۵ لباس خاکی  بسیجی اش را بر تن کرد ساکش را بست پدر مادر  همسر و دو فرزند کوچکش را به خدا سپرد و راهی  جبهه شد. سفری که خیلی به درازا نکشید و خیلی زود.  تقدیرش در منطقه فاو رقم خورد و ترکشهای دشمن  او را به آرزوی دیرینه اش رساند. پیکر سید حسین  با شکوه فراوان به فریدون کنار بازگشت و در گلزار شهدای تکیه معصوم زاده آرام گرفت.  

راهی که باید ادامه داد...  
نام سید حسین فقط در آسمان جهاد و شهادت  خوش درخشید راه و روش او در زندگی هم الگویی  برای دیگران بود؛ از احترام و تواضع در برابر والدین  به خصوص مادرش تا عشق بی پایان به همسر و  فرزندانش از خوش اخلاقی و شوخ طبعی و مهربانی و  پرکاری تا یاری رساندن به نیازمندان برادرش تعریف  می کند: سید حسین همیشه خنده بر لبانش بود.  سعی میکرد به دیگران خدمت کند و دستشان را  بگیرد. یکبار وقتی مادرم به مزار سید حسین رفت  دید چند نفر آن جا نشسته هستند و گریه میکنند.  مادرم پرسید چرا گریه میکنید؟ گفتند ما خانواده  فقیری بودیم که شهید قبل از شهادت از حقوقش به  ما کمک می کرد. حتی زمانی که شوهرم مریض بودند. ایشان می آمدند و همسرم را به حمام می بردند. 

یادگاری از شهید  
وصیت نامه شهدا تنها اوراقی از جنس کاغذ نیستند.  بلکه نقشه ای برای راهیابی به مسیر حقیقت اند.  کلمات آنها که با جوهر عشق و خون نگاشته  شده اند همچون مشعلهای فروزان راه را برای ما  روشن می سازد. این دست نوشته ها فریادهای  جاودانه ای هستند که به ما درس تعهد بیداری  مسئولیت پذیری و حفظ آرمانها و ارزش ها را  می دهد و دقیقا برای همین است که امامین انقلاب  بارها و بارها در سخنان خود ما را به خواندن این  سطور سرشار از نور و اخلاص دعوت کرده اند. در  بخش هایی از وصیت نامه سید حسین آمده است: اگر زندگی انسان را به مسیر مسافرت شخصی در  یک مقصدی تشبیه کنیم کسانی به منزل مقصود  و به مقصد نهایی سالم و با سعادت می رسند که در  همه حال مواظب احوال خویش باشند و آن قدر باید خویش را مجهز به سلاح ایمان نماییم تا راهزنان  شیطان صفت ما را بیچاره و غارت نکنند که وقتی به  وعده گاه رسیدیم از ما سؤال شود اعمال شما کو؟سربه زیر نباشیم که همه به غارت رفت....  
بیاییم در این چند روز زندگی که همه اش درد  و گرفتاری و رنج است خودسرانه و به میل هوای  خویش عمل نکنیم بیاییم در این مسیر پایان یافتنی  که تمامی این راه همه چاه و گودال و سنگلاخ و سیخ است، پیش پا را نگاه کنیم آن قدر خیره به اطراف که  به ظاهر زیبا و دلربا و در باطن مانند مار خوش خط و خال است نشویم و خود را به تباهی نکشانیم .
همه فکر و همه غم ما مقصد ما باشد که در آنجا چه  چیزی مورد نیاز است پول مال، زن فرزند و زندگی؟  نه به خدا همه تا دم مرگ است. آنچه که احتیاج ضروری است اعمال نیک است پس تمام سعی  ما بر این باشد که توشه اعمال نیک خود را بیشتر  کنیم.

سید حسین میررمضانی

محل تولد: فریدون کنار

تاریخ تولد: ۱۳۴۲

تاریخ تولد آسمانی: ۱۳۶۵٫۸٫۱۵

محل شهادت :فاو

نحوه شهادت :بر اثر اصابت ترکش

مسئولیت در جبهه های نبرد :تک تیرانداز

پست سازمانی :کارمند سازمان تبلیغات اسلامی

مزار مطهر :گلزار شهدای تکیه معصوم زاده