هنرِ عاشق بودن

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی،مرتضی (حسین) در هوای زمستانی بهمن ماه سال ۱۳۴۲ در محله عباسی تهران دیده به جهان گشود. او فرزند سوم خانوادهای مؤمن و شریف بود. مرتضی در کوچهپسکوچه‌های تهران قد کشید، درس خواند و دیپلم برق گرفت. سال ۱۳۶۱، پوتینهای سربازیاش را به پا کرد و به منطقه دهلران اعزام شد؛ جایی که بوی جنگ و باروت می‌داد.

پس از پایان خدمت، دل به زندگی بست و ازدواج کرد. سپس به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی پیوست و در آن مجموعه فرهنگی مشغول به فعالیت شد.

دوم بهمن ۱۳۶۵، خندهای کوچک و شیرین، روشنی بخش خانه ساده؛ اما پُرمهر مرتضی و همسرش شد. محمدمهدی، تنها یادگارش را به آغوش گرفت و برای اولین و آخرین بار طعم ناب پدر شدن را چشید. اما تنها 18 روز توانست کنار خانواده اش بماند و بار دیگر داوطلبانه راهی جبهه شد. این بار شلمچه میزبان او بود؛ جایی که زمین، بوی عطر شهادت میداد و آسمان برای در آغوش کشیدن فرزندان عاشورایی روح الله انتظار میکشید.

روز ۱۲ اسفند ۱۳۶۵، هنگامی که فرزندش ۴۰ روزه بود، در جریان عملیات پرافتخار کربلای ۵ در منطقه شلمچه، برگ آخر کتاب زندگی مرتضی ورق خورد و داستان زندگی‌اش با پایان پرشکوه شهادت به اتمام رسید.

ایمان راسخ، خوش رفتاری با اطرافیان و احترام عمیق و کم نظیر به پدر و مادر از صفات بارز اخلاقی او به شمار می آمد؛ صفاتی که او را محبوب دل دوستان و آشنایان ساخته بود.

شهید مرتضی (حسین) یزدی

تاریخ تولد: 1342/11/1

تاریخ تولد آسمانی:1365/12/12

محل شهادت: شلمچه، کربلای ۵

نحوه شهادت: بر اثر اصابت ترکش خمپاره

پست سازمانی : کارمند حوزه هنری

مزارمطهر::قطعه 29 بهشت زهرای تهران